Mel de moitas primaveras
Unha pinga de lúa quedou atrapada no fondo dos meus ollos. Despois de moito tempo, terminou caendo, lánguida: unha bágoa de mel escorregou pola miña meixela, quebrándose en anacos de esquecemento. E así acabou o verán. Marcheime como unha bolboreta triste despois da choiva, para volver máis tarde nun aleteo suave. O meu peito cheo de flores, a miña boca saciada dese mel que se escapa agora en forma de palabras coloridas e risas. Un panal de versos que destilan unha música suave de primavera. Veludo de mel. Aromas de breixo, castaño e framboesa.
Unha pinga de lúa quedou atrapada no fondo dos meus ollos. Despois de moito tempo, terminou caendo, lánguida: unha bágoa de mel escorregou pola miña meixela, quebrándose en anacos de esquecemento. E así acabou o verán. Marcheime como unha bolboreta triste despois da choiva, para volver máis tarde nun aleteo suave. O meu peito cheo de flores, a miña boca saciada dese mel que se escapa agora en forma de palabras coloridas e risas. Un panal de versos que destilan unha música suave de primavera. Veludo de mel. Aromas de breixo, castaño e framboesa.
* Copyright Maria João Matos
Nenhum comentário:
Postar um comentário